Code page 437

Dziś zajmiemy się nieco nietypowym tematem związanym z komputerami.



Zauważyłem, że coraz bardziej zbaczam z drogi dotyczącej grafiki komputerowej, jednak symbole i klawisze mają namiastkę grafiki w sobie. Postaram się to uregulować, ale potrzeba też takich artykułów. Chcę, by blog stanowił kompendium wiedzy z całego komputera, a w szczególności grafiki komputerowej. Przejdźmy zatem do tematu.

Code page 437 to 8-bitowe zestawienie znaków oryginalnego IBM komputera stacjonarnego lub starego systemu operacyjnego MS-DOS, PC-DOS, DR-DOS i FreeDOS. CP 437 zawiera kody ASCII (omówionego w poście o ANSI), lecz ten rozszerzony jest o znaki diakrytyczne niektórych greckich oraz niemieckich liter, symboli oraz liniowo rysowanych ikon. Możliwe że spotkaliście się kiedyś z kodami 437, które są często nazywane zupełnie inaczej. Przytoczę Wam parę nazw, którymi posługują się informatycy:

• Extended ASCII (rozszerzone ASCII)
• Czcionka OEM
• High ASCII
• CP 437
• OEM 437
• PC-8
• MS-DOS Latin US

Niestety wraz z wydaniem systemu operacyjnego Windows w wersji 95, popularność CP437 znacznie zmalała, lecz tak jak w przypadku całego ANSI lub ASCII, wciąż wykorzystuje się te znaki przy tworzeniu aplikacji korzystających z okien konsoli i nie posiadających interfejsu graficznego. Tak jak w przypadku reszty czcionek, symboli i ikon wykorzystywanych w systemach DOS o 8-bitowym kodowaniu, kody 437 są rodzajem semigrafik.

(Bardzo się cieszę że podjąłem dziś ten temat, to uświadomiło mi, że pisząc artykuł o ANSI popełniłem błąd w jego poprzedniku, czyli ASCII. Napisałem ANCII mimo, że w nawiasie wyraźnie podałem rozwinięcie tego skrótu, bardzo przepraszam za błąd)